×
جستجو در سایت
محرومیت عاطفی (کمبود محبت) شامل سه نوع است:
۱- محرومیت از محبت: محبت شامل مهرورزی، توجه و نوازش‌های جسمانی است. والدین سردمهر و نامهربانند؛ لذا کمتر فرزندان را در
آغوش می‌گیرند و به آن‌ها دلداری می‌دهند. آن‌ها بچه‌ها را نادیده می‌گیرند و وقت کمی برای بچه‌ها می‌گذارند. کودک نادیده
گرفته‌شده، حتی در بزرگسالی مانند دوران طفولیتش در جست‌وجوی محبت و محافظت از منابع جایگزین مادر است.
دلم آغوش می‌خواهد کمی گرم و کمی تب‌دار
کمی با من مدارا کن دلم را از زمین بردار
۲- محرومیت از همدلی: همدلی یعنی درک ذهن دیگری و تأیید احساسات او.
- والدین با احساسات کودک هم‌جهت نبوده و احساساتش را درک نمی‌کنند.
– کودکی نمی‌تواند به والدین خود اعتماد کند.
– کسی به درددل‌های کودک گوش نمی‌کند و از حال دل او خبردار نیست.
غلط است اینکه گویند به دل ره است دل را
دل من ز غصه خون شد، دل تو خبر ندارد
۳- محرومیت از حمایت: کودک احساس نمی‌کند از طرف والدین و مخصوصاً مادر پشتیبانی می‌شود. شکل‌گیری این ذهنیت، به کیفیت
مراقبت‌ها و حمایت‌های مادر بستگی دارد. والدین کودک را راهنمایی و هدایت نمی‌کنند. کوکب هدایتی وجود ندارد.
